قسم به دستان بسته ات

---

می آمدی  و از تو بجز استخوان نبود
جز یک طناب روی دو دستت نشان نبود
از این مصیبتی که به تابوتتان نشست
دوش تمام مردم ما را توان نبود
رفتی و باد بوی تو را سوی ما کشاند
از کاروان بجز جرس کاروان نبود
تا روز حشر العماره زچشمان من فتاد
این نقشه کاش روی زمین این زمان نبود
با گریه دست‌های تو را باز می‌کنیم
ما را جز اشک هیچ به چشمانمان نبود
کاش آسمان زمرگ پرستو به سر زند
کاش این زمین ز داغ شما پیرهن درد
کاش استخوان آمده این نوحه بشنود
ما داغ دار روی شماییم الی الابد